| Genus | Hippophea (Hippophea) |
|---|---|
| Familie | Elaeagnaceae (Duindoornfamilie) |
| Orde | Rosales (Rosales) |
| Klasse | Magnoliopsida (Tweezaadlobbigen) |
| Phylum | Tracheophyta (Vaatplanten) |
| Kingdom | Plantea (Planten) |
Duindoorn is een tweehuizige struik die voornamelijk voorkomt in kalkrijke duinen.
Deze plant is een xerofyt en kan zich daarom goed aanpassen aan lange droge omstandigheden.
| Levensduur | Meerjarig |
|---|---|
| Bloei Tijd | Lente / Vroege Zomer |
| Oogst Tijd | Zomer / Herfst / Winter |
| Plant | 2.5 tot 3.5 m |
| Kroon | 7m |
| Bloem | Groen |
|---|---|
| Blad | Groen / Grijs |
| Vrucht | Oranje |
| Stam | Bruin / Grijs |
De Duindoorn is niet giftig, al wordt dat in de westerse volks genezing wel lang gedacht.
In China werdt de bes al tijden gebruikt voor toedienen van energie en in Rusland en Mongolië als behandeling voor huidziektes.
Het plukken van de bessen is simpel, maar trek wel stevigen handschoenen aan tegen de doorns.
Het beste is om een volledige tak af te knippen en even in te vriezen. Daarna vallen de bessen er vanzelf af.
De bessen van de Duindoorn zijn goed eetbaar, ze zijn zuur en rijk aan vitamines C, E en B12, caroteoïde en flavonoïde.
De bessen bevatten 3 tot 60 keer meer vitamine C dan een Sinaasappel.
In de winter hebben de bessen de nijging om te gaan gisten wat kan lijden dat vogels als de spreeuw, lijster en kramsvogel dronken worden na het eten van de bes.
Duindoornolie (meestal gewonnen uit de zaden die 10% olie bevatten) kan worden gebruikt bij verlichting voor drogen slijmvliezen.
In Oost Europa wordt de olie ook gebruikt bij behandeling van interne stralingsschade als gevolg van röntgenstraling of als zonnebrand.