| Genus | Heracleum (Berenklauw) |
|---|---|
| Familie | Apiaceae |
| Orde | Apiales |
| Klasse | Magnoliopsida (Tweezaadlobbigen) |
| Phylum | Tracheophyta (Vaatplanten) |
| Kingdom | Plantea (Planten) |
de Gewone Berenklauw behoort tot de Schermbloemenfamilie (Apiaceae). De wetenschappelijke naam is afgeleid van de Griekse halfgod Heracles vanwege de grootte van de plant en de grote geneeskracht, die men haar toeschreef.
| Levensduur | Meerjarig |
|---|---|
| Bloei Tijd | Zomer / Herfst |
| Plant | 50 tot 200 cm |
| Kroon | 1.8 m |
| Bloem | 30 cm |
| Bloem | Wit / Roze / Groen |
|---|---|
| Blad | Groen |
| Vrucht | Bruin / Groen / Wit / Créme |
| Stam | Groen / Wit |
De berenklauw is niet giftig als sommige andere planten. Het sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur.
Je kunt berenklauw oogsten als de plant circa 20 centimeter is.
De jonge berenklauw is dan nog niet giftig, maar je kunt natuurlijk voor de zekerheid handschoenen dragen als je de plant gaat oogsten. Elke soort berenklauw bevat een etherische olie, die huidirritaties kan veroorzaken. Oogst je de plantjes jong, dan hoef je daar echter nog niet bang voor te zijn.
De stengels van de gewone jonge berenklauw zijn eetbaar en doen qua smaak denken aan een combinatie van mandarijn, kokos en komkommer.
Ook kun je ervoor kiezen om de plant dan in zijn geheel eten.
In de traditionele geneeskunde wordt de wortel en het blad gezien als een afrodisiac, een spijsverteringsbevorderaar, een slijmoplossend middel en een kalmerend middel. Soms wordt het nog voorgeschreven bij bronchitis en keelontsteking.